Nie żyje Wacław Gluth-Nowowiejski ps. „Wacek”

Dzień przed Wigilią – 23 grudnia 2024 r. – w wieku 98 lat zmarł Wacław Gluth-Nowowiejski ps. „Wacek” – dziennikarz, publicysta, pisarz, varsavianista, w Powstaniu Warszawskim – kpr. pchor. dowódca I drużyny 254. plutonu Zgrupowania „Żmija” oddziałów bojowych Armii Krajowej Rejonu 2 – Marymont „XXII-22”, Obwodu Żoliborz ZWZ-AK, ostatni „Robinson warszawski”.

14 września 1944 r. został ranny podczas walk na Marymoncie. Ocalał z masakry urządzonej przez Niemców w powstańczym punkcie sanitarnym przy ul. Rajszewskiej 12, podczas pacyfikacji Marymontu w dniach 14–15 września 1944 r. Ukrył się wtedy w piwnicy jednego z okolicznych domów, gdzie pozostawał do momentu wkroczenia do Warszawy oddziałów Armii Czerwonej i ludowego Wojska Polskiego – do 17 stycznia 1945 r.

W 1948 roku został aresztowany przez UB, a następnie po pokazowym procesie skazany na 8 lat więzienia za nielegalne posiadanie broni i przynależność do Armii Krajowej. Wyrok odbywał w więzieniu mokotowskim oraz w więzieniu w Rawiczu, aż do amnestii w 1953 r., kiedy został zwolniony. 

Był dziennikarzem w redakcjach „Dziś i Jutro”, „Za i Przeciw”, „Kurierze Polskim”, redaktorem naczelnym wydawnictw książkowych „Epoki”, autorem wielu publikacji na temat Warszawy w latach okupacji. W 1983 r. wspomagał realizację filmu dokumentalnego „Sceny z Powstania Warszawskiego”. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, prezesem Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej „Żywiciel” i Miłośników Ich Tradycji.

W latach 1999 – 2001 pełnił funkcję Redaktora Naczelnego „Biuletynu Informacyjnego AK” – organu prasowego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, który prowadził wspólnie z żoną Anną. Kontynuował proces doskonalenia pisma, pogłębiając i poszerzając tematykę, zwiększając objętość i uwspółcześniając szatę graficzną. Na łamach „Biuletynu” zagościła już na stałe publicystyka historyczna, eseje i opracowania na temat Polskiego Państwa Podziemnego, Armii Krajowej, wychowania patriotycznego czy walki o niepodległość z obydwoma okupantami.

Jako varsavianista mawiał –
Urodziłem się w Warszawie i Warszawa jest miastem mojego całego życia.

Jest autorem wielu książek o tematyce związanej ze Stolicą, m.in.: „Śmierć poczeka”, „Rzeczpospolita gruzów”, „Nie umieraj do jutra”, „Stolica jaskiń: z pamięci warszawskiego Robinsona”, „Jesień na Marymoncie”.

Szczególnie doświadczony przez życie, zawsze powtarzał –
Kochani, bądźcie dla siebie dobrzy.

Cześć Jego Pamięci!
W imieniu redakcji BI AK i ZG ŚZŻAK przekazujemy Rodzinie i Bliskim wyrazy serdecznego współczucia.

---

Redakcja